مشاعره به روش نوین

رسيدي،شب شدي،مهتابمان برد ... نشستي گريه کردي،آبمان برد ... غزل،خميازه عشق ست اگر هست ... بخوان چيزي که ديگر خوابمان برد ...

مهمان

درد من حصار برکه نیست
درد من زیستن با ماهیانی است
که حتی فکر دریا
به ذهنشان
خطور نکرده است

تقصير توست با خودت من را نبرده اي.... امشب چرا براي خودم گريه مي کنم؟

من لاله ي آزادم خود رويم و خود بويم drunken

در دشت مكان دارم هم فطرت آهويم

من از آن حسن روزافزون که يوسف داشت دانستم.....که عشق از پرده عصمت برون آرد زليخا را

از غرقه ي ما خبر ندارد
آسوده كه بر كنار درياست

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم

***

بعد از تو روا باشد نقض همه پيمان‌ها

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا/////بي وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

از این که می بینم باز هم آقای آتشی همراهمون شدن خیلی خوشحالم drunken

امسال بهار بي تو آغاز نشد
يک سال گذشت و باز اعجاز نشد
کي سين سلام بر لبت مي شکفد؟
عيد آمد و سفره ي دلم باز نشد

دلم آشفته ي آن مايه ي ناز است هنوز
مرغ پر سوخته در پنجه ي باز است هنوز

ز حسرت لب شیرین هنوز می بینم
که لاله میدمد از خون دیدۀ فرهــاد

مهمان

تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رقتن به گلستانها

ای دل به کوی عشق گذاری نمی کنی
اسباب جمع داری و کاری نمی کنی

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

مهمان

يوسف گم گشته بازْيد به كنعان غم مخور
كلبه احزان شود روزي گلستان غم مخور

روح طبیعیم گشت پاکتر از روح قدس
تا جگر من گرفت پرورش از نان او

وفا نکردی وکردم,جفا ندیدی ودیدم
شکستی ونشکستم,بریدی و نبریدم

من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش

مهمان

شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای
قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه ؟

مهمان

مهمان

من و شمع صبحگاهی سزد ار بهم بگرییم
که بسوختیم و از ما بت ما فراغ دارد

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

دوستی ای به فدات جون دلم جون دلم

+++++

سر اگر درقدم تو بنهم باز خجلم

cat