مشاعره به روش نوین

منم كه شعر و تغزل پناهگاه منست
چنانكه قول و غزل نير در پناه منست

توي قلبت جايي واسم نييييت . . . . . نميگم كسي رو داري ..

اما ديگه باورم شد . . . . كه ميخاي تنهام بزاريييييي

يک شاخه ء خشک ، زار و غمناک شکست
آهسته فرو افتاد و بر خاک نشست

آن شاخه خشک عشق من بود که مرد
و آن خاک دلم ... که طرفي از عشق نبست

تو كه گفتي دلت عاشق ترينه دلت عاشــــــق ترين قلب زمينه
هميشه مهربونه با دل من براي قلب تنهــــــام همنشينه

نميدانم كجا رفتم به خواب - - - از چه بيدارم نكردي آفتاب
خنجري بر قلب بيمارم زدند - - - بي گناهي بودم و دارم زدند

هيچ آينه اي تو را آنگونه كه هستي نشان نمي دهد
فقط من مي دانم تو كيستي
و همين كافيست براي يك عمر با تو ماندن!

دیدی که یار جز سر جور وستم نداشت
بشکست عهد و زغم ماهیچ خبر نداشت

تا گفتمش بیا و بشین باز گویمت
گفت : نمیخواهمت...

تو بهانه ای برای موندن
تو بهانه ای برای شعرهام

میرسد روز جدائیمان ولی
تو بدان که تا همیشه با منی

یاور همیشه مومن تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوریت شده واسه من عادت

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد

اگه خوابم اگه رؤیا . اگه نقره یا که طلا
همیشه با توام . همیشه همه جا

دیشب خواب دیدم که امدی به خوابم
ولی همیشه یه خوابه یه رویا

آرزومه... آرزومه...كه درو وابكني بياي تو خونه....تورو تو بغل بگيرم عاشقونه...

همه ارزومخ اینه که
یه روزی یه جای ببینمت

توی چشمات دیــگه نیستش یه نگاه مهربون
دیگه انگار نمی خوای باشی برام یه همزبون

نگاه کن....
به کنج گوشه اي نگاه کن...
که مادري در انتظار مردنش
اميد سالها ترانه را
به سوي خاک ميبرد....
نگاه کن....
مادري...
به سوي نور ميرود
و کودکي...
دوباره کودکي
ميان کوچه ها يتيم ميشود....

ديگرنمي يابد مرا روزي اگربيايد
باياداو ازگورمن گلهاي غم برايد

دوست آن است كه گيرد دست دوست
در پريشان حالي و درماندگي

یادم ایدکه بوسه طلب میکرد
باخنده های دلکش دلکش مستانه
یامینشست بانگاهی بی تاب
درانتظارخوردن صبحانه.................

هر کس به تمنای کسی غرق نیاز است
هر کس به سوی قبله خود رو به نماز است

تنهاتواگاهی وتومیدانی
اسرار ان خطای نخستین را
تنهاتوقادری که ببخشایی
بر روح من.صفای نخستین را...........

انگار جهان وامیسته و ما رو تماشا میکنه

هرگز ز قاب قلب پریشان عاشقم
تصویر روی ماه منیرش نمی رود