مشاعره به روش نوین

در حیاط سینه ی من هیچکس جای پای غصه را جارو نزد

برف و بار غصه و اندوه را روی بام خانه ام پارو نزد


باغبانی از نهال سینه ام شاخ و برگ ناامیدی را نچید

از نگاه و چشم های خسته ام انتظار لحظه هایم را ندید



باربی جون با آقای آتشی چیکار داری ناقلا
ما رو هم دعوت کنین

در هر چه نشد نگو چنین بایستی
تعلیم خدائی ، به خدا نتوان داد

آقای آتشی نبینیم ناراحتی تون رو
نمی دونم چی شده
اما این حرف از شما بعیده

نقل قول :

فرياد پر کشيد : که اي مرد تيره بخت
در سنگ سخت گور نوشته است ، هر چه هست
بر سنگ سخت گور
از اين بيکران دور
با جوهر سرشک
دستي نوشته بود :
آرامگاه عشق

شما که دائم از شور و عشق زندگی می گفتین حالا این چیه نوشتین ؟!
خطای احتمالی یه آدم هم نمی تونه اینطور شما رو تغییر بده

در نبندیم به روی سخن زنده ی تقدیر که از پشت چپرهای صدا می شنویم .
پرده را برداریم :
بگذاریم که احساس هوایی بخورد .
بگذاریم بلوغ ، زیر هر بوته که می خواهد بیتوته کند .
بگذاریم غریزه پی بازی برود .
کفش ها رابکند ، و به دنبال فصول از سرگل ها بپرد .
بگذاریم که تنهایی آواز بخواند .
چیز بنویسد.
به خیابان برود ....

دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستی .
-دچار یعنی
-عاشق
-و فکر کن چه تنهاست
اگر که ماهی کوچک ، دچار آبی دریای بیکران باشد .
-چه فکر نازک غمناکی !
-و غم تبسم پوشیده ی نگاه گیاه است .
و غم اشاره ی محوی به رد و حدت اشیاست .
-خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
و دست منبسط نور روی شانه ی آنهاست .
- نه، وصل ممکن نیست،
همیشه فاصله ای هست .
اگر چه منحنی آب بالش خوبی است
برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر ،
همیشه فاصله ای هست .
دچار باید بود
وگر نه زمزمه ی حیرت میان دو حرف
حرام خواهد شد .
و عشق
سفر به روشنی اهتزاز خلوت اشیاست .
و عشق
صدای فاصله هاست .
صدای فاصله هایی که
- غرق ابهامند
-نه،
صدای فاصله های که مثل نقره تمیزند
وبا شنیدن یک هیچ می شوند کدر
همیشه عاشق تنهاست ..........

نفسی سرد برآورد و ضعیف از سر درد

گفت بگذار من بی سر و بی‌سامان را

پند دلبند تو در گوش من آید؟ هیهات

من که بر درد حریصم چه کنم درمان را

سعدیا عمر عزیزست به غفلت مگذار

وقت فرصت نشود فوت مگر نادان را



از باربی عزیزم و ایران عزیزتر از جان به خاطر محبت و ابراز مهر همیشگیتان ممنون و سپاسگذارم

دوش شراب ریختی ، وز بر ما گریختی
بار دگر گرفتمت ، بار دگر چنان مکن

- نشان مرد خدا عاشقیست با خوددار / که در مشایخ شهر این نشان نمی بینم

مرد را دردی اگر باشد خوشست
درد بی دردی علاجش آتش است

تا چه كند با رخ تو دود دل من --- آينه دانى كه تاب آه ندارد

در خيال اين همه لعبت به هوس مى بازم
بو كه صاحب نظرى نام تماشا ببرد

نقل قول :

از باربی عزیزم و ایران عزیزتر از جان به خاطر محبت و ابراز مهر همیشگیتان ممنون و سپاسگذارم

ممنونم تا عصر به کیانوش زنگ می زنم خبرش رو بهت می دم

در نومیدی بسی امید است

پایان شب سیه سپید است


(نظامی)

تو كه امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا، كه دلت با دگران است

نقل قول :

ممنونم تا عصر به کیانوش زنگ می زنم خبرش رو بهت می دم

باربی جان براش ایمیل کردم . به هدیه بگو فردا صبح فرهنگسرا هستم می بینمش

تو را من چشم در راهم
شبا هنگام
که می گيرند در شاخ تلاجن سايه ها رنگ سياهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم


باشه

لابی بوی عشق گرفته


مطرب چنگی به مقامات وصل ,کرده ندا می برد این دل مرا
در طلب حضرت سلطان عشق, تحت لوا می برد این دل مرا
فاش و عیان گفت سخن بیقرار, سوی فنا می برد این دل مرا

از دیده خون دل همه بر روی ما رود
بر روی ما ز دیده چه گویم چه ها رود

دردی است غیر مردن ان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دواکن؟
در خواب دوش پیری درکوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن

نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری
تو به دست خویش فرمای اگرم کنی عذابی
دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی
عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

یک شب دلی به مسلخ خونم کشیدورفت
دیوانه ای به دام جنونم کشیدو رفت
پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد
اما مرا به عمق درونم کشیدو رفت

تو اگر در تپش باد خدا را دیدی ، همت کن
و بگو ماهی ها ، حوضشان بی آب است

هم خویش را بیگانه کن ، هم خانه را ویرانه کن
وانگه بیا با عاشقان ، هم خانه شو ، هم خانه شو
رو سینه را چون سینه ها ،هفتاد شوی از کینه ها
وانگه شراب عشق را پیمانه شو ، پیمانه شو
باید که جمله جان شوی ، تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می روی ،مستانه شو مستانه شو

وگر به رهگذری یکدم از وفا داری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد