مشاعره به روش نوین

لاله بوی می نوشین بشنید از دم صبح
داغدل بود به امید دوا باز آمد

دراین بازار بشکن قدر خود را
که گیتی جنس ارزان می پسندد

دلا خو کن به تنهایی
که تنها بلا خیزد

تا بدین منزل نهادم پای را
از درای کاروان بگسسته ام .
گرچه می سوزم ازین آتش به جان ،
لیک بر این سوختن دلبسته ام
تیرگی پا می کشد از بام ها :
صبح می خندد به راه شهر من
دود می خیزد هنوز از خلوتم .
با درون سوخته دارم سخن .

نگاه کن به من من خونین زیبا می شوم خونی که می شوم



می ترسی روزهای قرمزم که می رسد از راه

تب تپش هایم را انکار می کنی

خون و من تنها می مانیم

باز مثل نی می کاهیم از درون و می نالیم

زیرا در امتداد قامتمان دستی برای همآغوشی نیست



قرمز که می شوم زیبا می شوم

ببین

در خود فرو رفته ای

بیا

در چشمة قرمزم فرو شو برآ

بگو رنگ هایت را دوست دارم

بخشی از شعر "ساقی قهرمان"

ما چون ز دری پای کشیدیم ، کشیدیم
امید ز هرکس که بریدیم ، بریدیم

من مانده ام مهجور از او، بيچاره و رنجور ازو
گويي که نيشي دور ازو، در استخوانم ميرود

گفتم به نيرنگ و فسون، پنهان کنم ريش درون
پنهان نمي ماند که خون، بر آستانم مي رود

محمل بدار اي ساروان، تندي مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گويي روانم مي رود

او مي رود دامن کشان، من زهر تنهايي چشان
ديگر مپرس از من نشان، کز دل نشانم مي رود

دشنام خلق را ندهم ، جز دعا جواب
ابرم ، که تلخ گیرم و شرین عوض دهم

مجو حکايت ِ شيرين ، کلام ما تلخ است

به شهد هم که بپيچي ، پيام ِ ما تلخ است



چنان به زهر درآميخته زبان که سخا !

به رغم ِ قاعده ، حتا سلام ِ ما تلخ است

ترک هوا ، دلیل به مقصد رسیدن است
بگذر ز آرزوی دل و ، کامیاب باش

شـعـر از نـگاهِ عـشق غريـبـانـه مي فتد

مثلِ دلِ شـکـسته اي بـيـکـاره مي شـود

ايـن شـعـر ها به دردِ دلِ من نمي خورد

اين ها شعار هاست که خمپاره مي شود

در جوانی حاصل عمرم به نادانی گذشت
آنچه باقی ماند ، آنهم در پشیمانی گذشت

در رفتن جان از بدن، گويند هر نوعي سخن
من خود به چشم خويشتن، ديدم که جانم مي رود

سعدي فغان از دست ما، لايق نبودي اي بي وفا
طاقت نمي آرم جفا، کار از فغانم مي رود

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یا رب مباد آنکه گدا معتبر شود

دیدی دلم شکست!

دیدی چینی اصل قلب خویش

سپردم به دستهای خواهشت

دیدی بی حواس!

پایت به سنگ خورد،افتاد بر زمین...شکست

دیدی چه بی صدا دلم شکست!

دیدی حدیث عشق و جنونت فسانه بود

دیدی عاشقانه هایت فقط یک ترانه بود

دیدی عشق پاک من برایت بهانه بود

و کلام نگاهم برایت چه بیگانه بود

در دل هر قطره نوحی دست و پا گم کرده است
از کدامین چشم ، این طوفان هویدا کرد عشق

قرار در كف آزادگان نگيرد مال
نه صبر در دل عاشق نه آب در غربال

ليلى مقام مجنونست///دلم بجو كه قدت همچو سرو دلجويست///سخن بگو كه كلامت لطيف و موزونست ...

تا بسازم گرد خود دیوارهای سرسخت و پابرجای
باخود آوردم ز راهی دور
سنگهای سخت و سنگین را برهنه پای .

یا من برای درد شدم خلق در جهان
یا خلق گشته درد جهانی برای من

نکویی چون زحد بگذشت گردد باعث زحمت
زفرط حسن و زیبایی ، مشقت می برد یوسف

فرياد پر کشيد : که اي مرد تيره بخت
در سنگ سخت گور نوشته است ، هر چه هست
بر سنگ سخت گور
از اين بيکران دور
با جوهر سرشک
دستي نوشته بود :
آرامگاه عشق

قدح پر كن كه من در دولت عشق ---------جهان بخت جهانم گرچه پيرم
قراري بسته ام با مي فروشان ------------ كه روز غم بجز ساغر نگيرم

می دود همچو خون به رگ هایم


آه! گویی زدخمه دل من


روح شبگرد مه، گذر کرده


یا نسیمی در این ره متروک


دامن از عطر یاس تر کرده


بر لبم شعله های بوسه تو


می شکوفد چو لاله، گرم نیاز


در خیالم ستاره ای پر نور


می درخشد درون هاله راز


ناشناسی درون سینه من


پنجه بر چنگ و رود می ساید


آقای آتشی من منتظرم باکس تان را یه نگاهی بکنین