مشاعره به روش نوین

تا گل روی تو دیدم ، همه گلها خارند
تا تو را یار گرفتم ، همه خلق اغیارند

آنکه گویند "به عمری شب قدری باشد "
مگر آنست که با دوست به پایان آرند

دی میشد و گفتم صنما عهد بجای آر
گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست

تا کی در انتظار قیامت توان نشست
برخیز تا هزار قیامت بپا کنیم

ما طوطی غیبیم شکرخواره و عاشق
آن کان شکرهای به قنطار کی دارد

دوش با یاد حریفان به خرابات شدم ---خم می دیدم خون دردل پا در گل بود

دلم محراب زيبايي چو ابروي تو مي خواهد

بهانه كرده و تنها گل روي تو مي خواهد

[b]

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان ....گر شما را نه بس این سود و زیا ما را بس

الا یا ایها ساقی ادر کئسن وناولها
که عشق اسان نمود اول بسی افتاد مشکلها

اگر ان ترك شيرازي بدست ارد دل ما را
به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را

اي صبا گر بگذري بر ساحل رود ارس
بوسه زن بر خاك آن وادي و مشكين كن نفس

سينه از اتش دلدر غم جانانه به سوخت
اتشي بود درين خانه كه كاشانه بسوخت

تا كي به تمناي وصاله تو يگانه
اشكم شود ار هر مژه چون سيل روانه

اگر دیدی نگاهی خسته دارم
یا حس کردی که خیلی بی قرارم
بدان تو با عبور از جاده ی دل
درآوردی دمار از روزگارم

محرم راز از دل شيداي خود
كس نمي بينم ز خاص و عام را

آه از دمی که تنها با داغ او چو لاله
در خون نشسته باشم ، چون باد رفته باشد

سایه :
در گل بمانده پای دل جان میدهم چه جای دل
وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای من


سارا :
ندانم از چه سبب رنگ آشنايي نيست سهي قدان سيه چشم ماه سيما را
جز اينقدر نتوان گفت در جمال تو عيب که خال مهر و وفا نيست روي زيبا را

از سفر چیزی نمی دانم
همینکه می گویند سفر ،
یاد تو می افتم

نمی دانی چه خوشحال و چه سرمست و چه شادم
کــه بر قــــرص سپید رویت افتــــــــاد این نــــــگاهم

من دی ز ره رسیدم ،قومی چنین بدیدم
من خویش را کشیدم ، ایشان مرا کشیدند

در سایه سار قدت یک لحظه آرمیدم هر چه نگاه کردم رویت ولی ندیدم

ما از برون در شده مغرور صد فريب +++ تا خود درون پرده چه تدبير مي كنند

دشمن دوست نما را نتوان کرد علاج
شاخه را مرغ چه داند که قفس خواهد شد