مشاعره به روش نوین

:pirat:

آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد
یاران چه چاره سازم با این دل رمیده

هم منت روزگار ، هم منت خلق؟
ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت.

تو کمان کشیده و در کمین
که زنی به تیرم و من غمین
همه غم ام بود از همین
که خدا نکرده خطا کنی .

یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست
وآنچه در مسجدم امروز کم است آن جا بود

یاد باد آن که به اصلاح شما میشد راست
نظم هر گوهر ناسفته که حافظ را بود

در بلایم می چشم لذات او
مات اویم ،مات اویم ،مات او

واعظ شهر که مردم ملک اش می خوانند
قول ما نیز همین است که او آدم نیست

تو را در شعر حافظ خواندم و در داستان دیدم

زمرد فام دریایی ست پای سر گران کوهی,

عبیر آمیز شهری در کنارش در بخور عود و گل پنهان

سیه چشمان مشکین موی نغز نازنین دارد

پرند و پرنیانی خوشتر از دیبای چین دارد

گل و گوهر , می و شکر

بهشتی آسمانی در زمین دارد . . .

دانی که چیست دولت،دیدار یار دیدن
بر کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن آسان بود ،ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

نماند ناز شیرین بی خریدار
اگر خسرو نباشد، کوهکن هست

ترا، ای کهن پیر جاوید برنا - ترا دوست دارم، اگر دوست دارم

ترا، ای گرانمایه، دیرینه ایران - ترا ای گرامی گهر دوست دارم

ترا، ای کهن زاد بوم بزرگان - بزرگ آفرین نامور دوست دارم

هنروار اندیشه ات رخشد و من - هم اندیشه ات، هم هنر دوست دارم

"بخشی از یکی از اشعار استاد مهدی اخوان ثالث"

من مست و تو دیوانه ،ما را که برد خانه
صد بار به تو گفتم ،کم خور دو سه پیمانه

هر که در حافظة چوب، ببیند باغی
صورتش در وزش بیشة شور ابدی خواهد ماند

هر که با مرغ هوا دوست شود
خوابش آرامترین خواب جهان خواهد بود

دهان یار كه درمان درد حافظ داشت
فغان كه وقت مروّت چه تنگ حوصله بود

ز اخترم نظری سعد در ره ست كه دوش
میان ماه و رخ یار من مقابله بود

دهان دوست که درمان درد حافظ داشت
فغان که وقت مروت چه تنگ حوصله بود

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

من ظاهر نیستی و هستی دانم
من باطن هر فراز وپستی دانم
با این همه از دانش خود شرمم باد
گر مرتبه ای ورای مستی دانم

می خوردن من حق ز ازل میدانست
گر می نـــخورم علــــم خدا جهل بود

دردی است غیر مردن،آن را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن

ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قـــرآنی که اندر سینه داری

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی
پیش تر زانکه چو گردی زمیان بر خیزم

مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

ماییم و موج سودا ، شب تا بروز تنها
خواهی برو ببخشا ، خواهی بیا جفا کن

نظر بر قرعه ء توفيق و يمن دولت شاه است
بده كام دل حافظ كه فال بختياران زد