مشاعره به روش نوین

تا کی زانتظار تو هر دم ز اضطراب
آیم برون زخانه و در کوچه بنگرم

مــن از يــك راه بــي بـرگـشــت از يك شهر مي آيم
كـه گـم كردم درون كوچه هايش رد پايم را

آري آري جان خود در تير كرد آرش...كار صد ها صد هزاران تيغه شمشير كرد

درياي شورانگيز چشمانت چه زيباست / آنجا كه بايد دل به دريا زد همينجاست

تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن
با انده او زشت است اندوه جهان خوردن
گر پای سگ کویش بر دیدهی ما آید
زین مرتبه بر دیده تشویر توان خوردن

نه یتیمین نه فقیرین اوریین داغلامیشام
بو یارا قلبیمی دنیا نیه دوزلار آی آنا
هر کسین جور و جفاسین چکرم من اورییه
پس ندن جانیما دولدوردو دومانلار آی آنا
هر کسه جان ده میشم دشمن جان اولدو منه
نا امیدم باسارام باغریما داشلار آی آنا
سنه قربان بو جفا لرده یانان قان اورییم
یوزوی آللا ها توت ایله دعالار آی آنا

ترجمه

من که نه قلب فقیر نه یتیم رو نسوزوندم
پس چرا این قلب زخمیم رو نمک زده دنیا ای مادر
جور و جفای همه رو من به دل میکشم
برای چی جانم رو پر از دودها کرده ای مادر
به هر کس جان گفتم دشمن جانم شد
نا امیدم سنگ به قلبم میفشارم ای مادر
ای به قربان تو این قلب از جفا ها سوخته ام
روتو به خدا کن و برام دعا ها کن ای مادر

از : غزل تاران

راستی آیا جایی خبری هست هنوز
مانده خاکستری گرمی ، جایی ؟

ياد تو آمد صبحدم جان بوي فروردين گرفت

از باغ چشم مست تو صحرا همه آذين گرفت



عشق از نگاهت شعله زد ليلي و مجنون هر دو مست

از آتش جان و دلم صد شعله باغ دين گرفت



عالم خراب نام او شب مملو از آرام او

جان سحر از بام او آيينه ي سيمين گرفت



خواهد رقيب آرزو بازار مستي بشكند

از غمزه ي آرام جان خود باده ي رنگين گرفت



فرهاد بخت از بي كسي در كنج محنت مانده بود

پيك خيالش چون رسيد خواب خوش شيرين گرفت



صبح سعادت مي رسيد از مشرق اقبال دوست

بر ناله هاي ديشبم گويا فلك آمين گرفت

شاعر : حسن حدادی

تحصیل عشق ورندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل

لب فرو بستم رهی بی روی گلچین و امیر
در فراق همنوایان از نوا افتاده ام

تا حال من خراب دستت باشد
اين چند هزارمين شب بي خوابيست؟

سارا :
تنهايي و غربت سبکبالان به
تا دل به وفاي بي وفايان بستن

سایه :
نمی پرسی یا نمیدونی غمت چه بلایی به سرم آورده
خنده رو از لب این دل نا شاد بگی

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

تا ديدمت دوباره دلمو ربودي
از عاشقي خوندم برات شعر جدايي خوندي

من بودم عاشق تو
عاشق اون نگاه تو
تو گلدون ياس دلت
مثل قناري ميمونم
عشقتو از بر ميكنم
مثل گل تو گلدونا
عطرمو هديه ميكنم

مرا تو بی سببی نیستی
براستی صلت کدام قصیده ای
ای غزل؟

لاله لاله ي خون و غزل شد دل من براي با تو موندن
خود تو خودت رفتن منو خواستي گله نكن از من
به تلافي هزار شب درد و به تلافي هزار شب بيداد
من فقط اينو گفتم بي صدا به قاصدك باد

هنر بي عيب حرمان ليكن --------------- ز من محروم تركي سائلي بود
برين جان پريشان رحمت آريد ------------ كه وقتي كارداني كاملي بود

دوش چه خورده ای دلا
راست بگو نهان مکن
چون خموشان بی گنه
روی برآسمان مکن
باده ی خاص خورده ای
نقل خلاص خورده ای
بوی شراب میزند
خربزه در دهان مکن .

نه فراموشیم از ذکر تو خاموش نشاند

که در اندیشه اوصاف تو حیران بودم

بی تو در دامن گلزار نخفتم یک شب

که نه در بادیه خار مغیلان بودم

زنده می‌کرد مرا دم به دم امید وصال

ور نه دور از نظرت کشته هجران بودم

به تولای تو در آتش محنت چو خلیل

گوییا در چمن لاله و ریحان بودم

تا مگر یک نفسم بوی تو آرد دم صبح

همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم

سعدی از جور فراقت همه روز این می‌گفت

عهد بشکستی و من بر سر پیمان بودم