مشاعره به روش نوین

يارا يارا گاهي
دل مارا
به چراغ نگاهي روشن كن
چشم تار دل را..چو مسيحا به دميدم آهي روشن كن...

نگردان روي خود . در فكرت بد
كه بد كردن . نه كار بخردانست

تا كي زني بر خانه ها تو چنگ با دندانه ها

تا چند چيني دامها دام اجل كردد زبون

نازنينا ! ما به عشق فتو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان ناز كن ، باما چرا ؟!
شهريار

اگر رفيق شفيقي درست پيمان باش
حريف خانه و گرمابه و گلستان باش

شب كه از خوي بدف او رخت مي بندم ز كويش
بامدادن ، عذر مي خواهد ز من روي نكويش

شرح اوراق كتب خانه ي اسرار ازل
از خط و خال و رخ و زلف تو وا يافته ام

عمادالدين نسيمي

مردی نبود فتاده را پای زدن
گر دست فتاده ای بگیری مردی

يار مني . جون مني ..
بيا عزيزم پيش من كه عمر مني tongue

یاد تو در دل من طوفان به پا میکنه
تا ساحل زندگی با من شنا میکنه... clown

همه شب نهاده ام سر چو سگان بر آستانت
كه رقيب درنيـــــــايد به بهـــــــــــــــانه گدايي

عراقي

یاد ایامی که در گلشن فقانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتــــــم

رهی معیری

مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد
حتی باغبون نفهمید که چه افتی به من زد

داغ یک عشق قدیمو اومدی تازه کردی
شهر خاموش دلم رو تو پراوازه کردی clown

يار من بگو كه دلت برام تنگ شده.
همون دلي كه ميگن از سنگ شده.
بگو ديگه طاقت نداري....
اشك روي چشمام بياري..

يك دم از مجنون خود غافل شدى
ناقه گرديدى و واپس آمدى

یه عروسکم تو ی اتاق تو
یه ترانه روی لبای داغ تو

وقتی رفتم کسی گفت سفر به خیر
که واسم غریب و ناشناخته بود...

در نظر بازی ما بیخبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس

مهمان

سایه ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان / که من این خانه به سودای تو ویران کردم

من از بیگانگان هرکز ننالم / که با من هر چه کرد این آشنا کرد

دستم بگير دستم را تو بگير

التهاب قلبم را تو بگير

رفتی از يادم ولي هميشه در قلب مني
نيستي اينجا ولي گوئي هميشه با مني

يه روزي تنگ فروب آسمون....ميرم از شهر تو اي نامهربون..