مشاعره به روش نوین

تهمت دیوانگی بیخود به مجنون بسته اند
جز نشان پای ما در کوچه ی زنجیر نیست

تو میدانی که : " لیلی منی " تو

تو می بینی که " مجنون تو " ام من

هنوزت می پرستم می پرستم ؟

زند گر تیشه ، غم بر ریشه من

هنوزت با دل و جان دوست دارم

تویی سرمایه اندیشه من

تو ای دلبر که پرسی حال ما را !

که می گوید که یاد آشنا کن ؟

مرا درمانده حسرت چه خواهی ؟

که می گوید که دردم را دوا کن؟

که می گوید یاد کن بیمار خود را ؟

که می گویید با خبر از حال من باش ؟

اگر یارم نئی حالم چه پرسی ؟

و گر یار منی پس : مال من باش !

دور شو ای عقل از اینجا ، رخت خود را هم ببر
زانکه رخت هر که دید اینجا ، به غارت می برد

من در این کلبه خوشم
تو در ان اوج که هستی خوش باش
من به عشق تو خوشم
تو به عشق هر که هستی خوش باش

شرر زان شعلهام بر استخوان زن
چو شمعم برفروز از آتش عشق

قلندران طریقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آنکس که از هنر عاریست

تو خفته ای ونشد عشق را کرانه پدید
تبارک الله ازین ره که نیست پایانش

آرزو دارم شبي عاشق شوي
آرزو دارم بفهمي درد را
تلخي برخوردهاي سرد را
مي رسد روزي كه بي من سر كني
مي رسد روزي كه مرگ عشق را باور كني

یک سر رشته بدست من و یکسر با دوست
سالها بر سر این رشته کشاکش داریم

میان ما سرگردانی بیابان هاست.
بی چراغی شب ها ، بستر خاکی غربت ها ،
فراموشی آتش هاست .
میان ما"هزار و یک شب " جست و جو هاست......

تا به دام تو درافتم

همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم،سفر از پیش تو هرگز نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

اشک در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن آهو کشیدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شب های دگر هم

نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم

بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم؟

من از تو دل نمي برم اگر چه از تو دلخورم



اگرچه گفته ای ترا به خاطرات بسپرم







هنوز هم خيال کن کنار تو نشسته ام



مني که در جوانی ام به خاطرت شکسته ام







تو در سراب آينه شبانه خنده مي کنی



من شکست داده راخودت برنده مي کنی







نيامدی و سالها نظر به جاده دوختم



بيا ببين که بی تو من چه عاشقانه سوختم







رفيق روزهای خوب رفيق خوب روزها



هميشه ماندگار من هميشه در هنوزها







صدا بزن مرا شبی به غربتی که ساختی



به لحظه ای که عشق را بدون من شناختی

یارم چو قدح بدست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

دزدیده چون جان می روی ، اندر میان جان من
سرو خرامان منی ، ای رونق بستان من
چون می روی بی من مرو ، ای جان جان بی تن مرو
وز چشم من بیرون مشو ، ای شعله ی تابان من
هفت آسمان را بردرم ،وز هفت دریا بگذرم
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من
تا آمدی اندر برم ، شد کفر و ایمان چاکرم
ای دیدن تو دین من ،ای روی تو ایمان من
بی پا و سر کردی مرا،بی خواب و خور کردی مرا
سرمست و خندان اندرآ ای یوسف کنعان من

نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

نرو ای دختر آشفته دیر است

که یارت در دل دریا اسیر است.

تا سر زلف تو باشد نکشم سر ز کمند ---- قصه ی عشق من آوازه به افلک رساند

دل من خون شد و از ديده برون مي ريزد
به تماشاي دل و ديده خون بار بيا

تا نکنی جای قدم استوار
پای منه ، در طلب هیچ کار

آه که من دوش چه سان بوده ام
آه که تو دوش که را بوده ای