رباعیات دلنشین باباطاهر

به گورستان گذر کردم کم و بيش
بديدم آه دولتمند و درويش
نه درويشي به خاکي بي کفن بود
نه دولتمند برد از يک کفن بيش

دلی همچون دل نالان مو نه ... غمی همچون غم هجران مو نه
اگر دریا اگر ابر بهاران .... حریف دیده‌ی گریان مو نه

دل عاشق به پیغامی بسازه
خمار آلوده با جامی بسازه
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش به بادامی بساز

زدست عشق هر شو حالم این بی
سریرم خشت و بالینم زمین بی
خوشم این بی که موته دوست دیرم
هر آن ته دوست داره حالش این بی

بروی دلبری گر مايلستم
مکن منعم گرفتار دلستم
خدا را ساربان آهسته ميران
که من وامانده‌ی اين قافلستم

بسر شوق سر کوی ته ديرم
بدل مهر مه روی ته ديرم
بت من کعبه‌ی من قبله‌ی من
ته ای هر سو نظر سوی ته ديرم

خدايا دل ز مو بستان بزاری
نمی‌آيد ز مو بيمار داری
نميدونم لب لعلش به خونم
چرا تشنه است با اين آبداری

کسيکه ره بفريادم برد نی
خبر بر سرو آزادم برد نی
همه خوبان عالم جمع گردند
کسيکه يادت از يادم برد نی

دلی ديرم خريدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
زپود محنت و تار محبت

غم عشقت بيابان پرورم کرد
فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

خوشا آنانکه الله یارشان بی ... بحمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنانکه دایم در نمازند .... بهشت جاودان بازارشان بی

دلم میل گل باغ ته دیره .... درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم ... وینم آلاله هم داغ ته دیره

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم ... به دریا بنگرم دریا ته وینم
بهر جا بنگرم کوه و در و دشت ... نشان روی زیبای ته وینم

غمم غم بی و همراز دلم غم .... غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم .... مریزا بارک الله مرحبا غم

دلت ای سنگدل بر ما نسوجه .... عجب نبود اگر خارا نسوجه
بسوجم تا بسوجانم دلت را ..... در آذر چوب تر تنها نسوجه

خوشا آندل که از غم بهره‌ور بی .... بر آندل وای کز غم بی‌خبر بی
ته که هرگز نسوته دیلت از غم .... کجا از سوته دیلانت خبر بی

یکی درد و یکی درمان پسندد .... یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران .... پسندم آنچه را جانان پسندد

ته که ناخوانده‌ای علم سماوات ... ته که نابرده‌ای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی .... بیاران کی رسی هیهات هیهات

خدایا داد از این دل داد از این دل .... نگشتم یک زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند ..... بر آرم من دو صد فریاد از این دل

هزاران غم بدل اندوته دیرم

هزار آتش بجان افروته دیرم

بیک آه سحر کز دل برآرم

هزاران مدعی را سوته دیرم

بیته گلشن به چشمم گلخن آیو

واته گلخن به چشمم گلشن آیو

گلم ته گلبنم ته گلشنم ته

که واته مرده را جان بر تن آیو

غم عشقت ز گنج رایگان به

وصال تو ز عمر جاودان به

کفی از خاک کویت در حقیقت

خدا دونه که از ملک جهان به

سر سرگشته‌ام سامان نداره

دل خون گشته‌ام درمان نداره

به کافر مذهبی دل بسته دیرم

که در هر مذهبی ایمان نداره

امان از اختر شوریده‌ی مو ... فغان از بخت برگردیده‌ی مو
فلک از کینه ورزی کی گذاره ... رود خون از دل غمدیده‌ی مو

بروی ماهت ای ماه ده و چار ... به سرو قدت ای زیبنده رخسار
که جز عشقت خیالی در دلم نی ... بدیاری ندارم مو سر و کار