مشاعره به روش نوین

تا ننگرم تبسم خورشيد و ماه را
اي سرنوشت از تو كجا مي توان گريخت

تند بر می خیزم
تا به دیوار همین لحظه که در آن همه چیز
رنگ لذت دارد ، آویزم
آنچه می ماند ازین جهد به جای :
خنده ی لحظه ی پنهان شده از چشمانم .

می خوام از خودم جدا شم
اوج پرواز منی تو
دردمُ تو خوب میدونی
آخه همراز منی تو

وادی عشق بسی دور و دراز است ولی
طی شود جاده ی صد ساله به آهی ،گاهی

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا

از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ، ترک ره بلا کن

نور تویی سور تویی دولت منصور تویی
مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا

قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی
قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا

ای نور ما ، ای سور ما ،ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما ،تا می شود انگور ما

ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی​منتها
ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه​ها

امروز خندان آمدی مفتاح زندان آمدی
بر مستمندان آمدی چون بخشش و فضل خدا

از لطف تو چون جان شدم وز خویشتن پنهان شدم
ای هست تو پنهان شده ،در هستی پنهان من

نگاه کن که غم درون دیده ام
چگونه قطره قطره آب می شود
چگونه سایه سیاه سرکشم
اسیر دست آفتاب می شود
نگاه کن
تمام هستیم خراب می شود
شراره ای مرا به کام می کشد
مرا به اوج می برد
مرا به دام میکشد
نگاه کن
تمام آسمان من
پر از شهاب می شود
تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطر ها و نورها
نشانده ای مرا کنون به زورقی
ز عاجها ز ابرها بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعر ها و شورها
به راه پر ستاره ه می کشانی ام
فراتر از ستاره می نشانی ام
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل
ستاره چین برکه های شب شدم
چه دور بود پیش از این زمین ما
به این کبود غرفه های آسمان
کنون به گوش من دوباره می رسد
صدای تو
صدای بال برفی فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسیده ام
به کهکشان به بیکران به جاودان
کنون که آمدیم تا به اوجها
مرا بشوی با شراب موجها
مرا بپیچ در حریر بوسه ات
مرا بخواه در شبان دیر پا
مرا دگر رها مکن
مرا از این ستاره ها جدا مکن
نگاه کن که موم شب براه ما
چگونه قطره قطره آب میشود
صراحی سیاه دیدگان من
به لالای گرم تو
لبالب از شراب خواب می شود
به روی گاهواره های شعر من
نگاه کن
تو میدمی و آفتاب می شود

دین و دل بردند و قصد جان کنند
الغیاث از جور خوبان ، الغیاث

ثریا کرد با من تیغ بازی
عطارد تا سحر افسانه سازی

یه کم دموکراسی تمرین کنیم
یه ذره مشغول به گفتمان شیم

زود نباید وارد پارلمان(!) شیم
یه کم با همدیگه تعامل کنیم

مرگ است علاج من بیمار ، طبیبا
از چاره ی من بگذر و بگذار بمیرم

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم

فارغ از خود شدم و كوس اناالحق بزدم
همچو منصور خریدار سر دار شدم

ما به بغداد ازل ، ... انالحق می زدیم
پیش تر ازآن کاین گیرودار و قصه ی منصوربود

در بدر شوق وجود تو تمنای من است***ای تمنای همه عاقل ومعقول کجایی

يك دل به سينه دارم و يك شهر دلستان
بازار من ز گرمي سودا شكسته است
هادي رنجي

تو دره ی بنفش غروبی
که روز را در سینه می فشاری و خاموش می کنی

هر که را بینی گرفتار غمی است
کس مصون از این بلای عام نیست

تو جام شوكران را سر كشیدی / به ناگه از كنارم پر كشیدی

به دانه دانه اشك مادرانه / به آن اندیشه های جاودانه

به قطره قطره خون عشق سوگند / به سوز سینه های مانده در بند

دلم صد پاره شد بر خاك افتاد / به قلبم از غمت صد چاك افتاد



بگو، بگو آنجا كه رفتی شاد هستی ؟‌ / در آن سوی حیات آزاد هستی ؟

هوای نوجوانی خاطرت هست ؟‌ / هنوزم عشق میهن در سرت هست ؟

بگو آنجا كه رفتی هرزه ای نیست؟ / تبر، تقدیر سرو و سبزه ای نیست ؟‌

كسی دزد شعورت نیست آنجا ؟‌ / تجاوز به غرورت نیست آنجا ؟

خبر از گورهای بی نشان هست ؟‌ / صدای ضجه های مادران هست ؟‌



بخوان همدرد من، همنسل و همراه / بخوان شعر مرا با حسرت و آه

دوباره اول مهر است و پاییز / گلوی آسمان از بغض لبریز

من و میزی كه خالی مانده از تو / و گلهایی كه پژمرده سر میز

(هیلا صدیقی)

زهره ندارم که بگویم ترا
بی من بیچاره کجا بوده ای
آینه ای،رنگ تو عکس کسی است
تو زهمه رنگ جدا بوده ای

یه پرنده اس یه پرنده اس یه پرنده اس

یه پرنده اس که از پرواز خود خسته اس

بن بالشو بستن دست دیروزا

نمی یاد دیگه حتّی به یادش فردا