شعرهای عاشقانه

با نام تو يادم مي آيد.....من از شکوه هزاران خاطره تورا بيشتر مي شناسم

وقتي سفره ي احساسم را پهن مي کنم حريص مي شوم

بر ديوار تو و تورا از ميان هزاران دقيقه فرياد ميزنم

تو را جستجو ميکنم در نامه هاي عاشقانه ات

و مي سازم تورا آنطور که مي خواهم

تو را به آشيانه ام مي برم

در عمق جنگلي وحشي احساسم را در کلبه محقر چوبي که چراغش هميشه با دوستي تو روشن است

من کلمه ي عشق نثارت مي کنم

وتو باز هم با لبخند به من اميد مي بخشي

تا باز هم بتوانم بنويسم ..................دوستت دارم

دوستت دارم............................................................................
........

ياران به خدا که بي وفايي نکنيد
با عاشق دل خسته جدايي مکنيد
يا انکه وفا کنيد تا اخر عمر
يا انکه از اول اشنايي نکنيد

به چشمانت بياموز که هر کس ارزش ديدن ندارد
به دستانت بياموز که هر گل ارزش چيدن ندارد
به انگشتت بياموز که هر مو ارزش نازش ندارد
به افکارت بياموز که هر کس ارزش نقشي ندارد
به شبهايت بياموز که هر کس شور شيدايي ندارد
به پاهايت بياموز که هر جا ارزش رفتن ندارد
به لبهايت بياموز که هر نام ارزش گفتن ندارد
به خودکارت بياموز که هر اسم ارزش کاغذ ندارد
به غمهايت بياموز که هر کس ارزش غصه ندارد
به گيتارت بياموز که هر کس ارزش سازش ندارد
به خورشيدت بياموز که هر کس تاب تابيدن ندارد
به وجدانت بياموز که هر کس ارزش بودن ندارد
به ايمانت بياموز که هر بت ارزش وردت ندارد
به دريايت بياموز که هر موج ارزش ساحل ندارد
به رويايت بياموز که هر کس ارزش وقتت ندارد
به اشکهايت بياموز که هر کس عشق باريدن ندارد
به قلبت هم بياموز که در کنج دلت هر کسي جايي ندارد

حسادت ميکنم به رنگ ديوار?وقتي که اتفاقي سايش بدنت به پوستش را حس ميکند.

ميکنم?به آفتاب وقتي با نوازش آرام پوستت به گرمي ميبخشد
حسادت ميکنم به برگ گياه
وقتي در گلدان آرام گرفته و حرکت تو از کنارش او را هيجان زده و بي تاب و چرخان ميکند

وحسادت ميکنم به مادرت هم وقتي چند لحظه قبل از خواب به ياد تو لبخند ميزند و به تختت
که همه روزه به هم آغوشي شبت پريشان وبهم ريخته استو به فرش که چند تار مويت را
ميان پرزهايش نگه مي دارد و به آينه ات که هميشه و هر روز گرمي نگاهت را حس ميکند و
به کوچه ات?درختان باغچه ?چشمانت و به خودت وبه خدايت و به اين قلم که از تو نوشت

1.خون قرمزه رنگه عشقه ، اشک بیرنگه درد عشقه .
2.خون وقتی میاد بیرون میسوزه اما اشک اول میسوزه بعد بیرون میاد .
3.خون مال زخم جسمه ولی اشک مال زخم روحه .
4.جای زخم خون خوب میشه ولی مال اشک خوب نمیشه .
5.خون همیشه مال درد و غمه ولی اشک بعضی وقتا مال خوشحالیه .
6.جلوی خون و میشه گرفت ولی اشک رو نه !
7.از جاری شدن خون، کسی خجالت نمیکشه اما بعضیا از اینکه اشک بریزن خجالت میکشن و دستاشونو میزارن رو صورتشون .
8. با خون میشه به یکی زندگی بخشید ولی با اشك نه !

وقتی چمدانش را به قصد رفتن بست

نگفتم : عزیزم این کار را نکن

نگفتم : برگرد و یک بار دیگر به من فرصت بده

وقتی پرسید دوستش دارم یا نه ، رویم را برگرداندم

حالا او رفته، و من

تمام چیزهایی را که نگفتم میشنوم

نگفتم : عزیزم متاسفم ، چون من هم مقصر بودم

نگفتم : اختلاف ها را کنار بگذاریم ، چون تمام آنچه ما میخواهیم عشق و وفا داری و مهلت است

گفتم : اگر راهت را انتخاب کرده ای ، من آن را سد نخواهم کرد

حالا او رفته، و من

تمام چیزهایی را که نگفتم میشنوم

او را در آغوش نگرفتم و اشک هایش را پاک نکردم

نگفتم : اگر تو نباشی ، زندگی ام بی معنی خواهد بود

فکر می کردم از تمام آن بازیها خلاص خواهم شد

اما حالا تنها کاری که می کنم

گوش دادن به تمام آن چیزهایی است که نگفتم

نگفتم : بارانی ات را در آر ، قهوه درست میکنم و با هم حرف میزنیم

نگفتم : جاده بیرون خانه طولانی و خلوت و بی انتهاست

گفتم : خدا نگهدار ، موفق باشی، خدا به همراهت

او رفت و مرا تنها گذاشت، تا با تمام چیزهایی که نگفتم زندگی کنم

اگه با دیدن من غم رو دلت جون می گیره

میمیرم که تا ابد قلب تو آروم بگیره

اگه با بودن من باغ تو ویرونه میشه

میرم اما می دونم دل بی تو دیونه میشه

فکر نکن که بی کس ام خدا به دادم می رسه

کوه به کوه نمی رسه آدم به آدم می رسه

مرحمی از شب چشمات واسه دردم نداری

خورشیدی اما خبر از تن سردم نداری

هر چی که درد منه باشه الهی خوشیتون

کاشکی قربونی بشم واسه عاشق کشیتون

بهت نمي گم دوست دارم ، ولي قسم مي خورم دوست دارم ،

بهت نمي گم كه هر چي بخواي بهت مي دم ، چون همه چيزم تويي ،

نمي خوام خوابتو ببينم ، چون تو خيلي خوش تر از خوابي ،

اگه يه روزي چشمات پر از اشك صدام كن ،

بهت قول نمي دم كه ساكتت كنم منم پا به پات گريه مي كنم ،

اگه دنبال مجسمه سكوت مي گشي تا سرش داد بزني ،

صدام كن قول ميدم ساكت بمونم

اگه دنبال خرابه مي گشتي تا نفرتتو توش خالكي كني ، صدام كن ، قلبم تنها

خرابه ي وجود توست........

«همیشه همین گونه بوده است»

همیشه این گونه بوده است :

کسی را که خیلی دوست داری زود از دست می دهی پیش از آنکه خوب نگاهش کنی. پیش از آنکه تمام حرفهایت را به او بگویی ، پیش از آنکه همه لبخندهایت را به او نشان بدهی مثل پروانه ای زیبا بال میگیرد و دور می شود ، فکر می کردی میتوانی تا آخرین روزی که زمین به دور خود می چرخد و خورشید از پشت کو ه ها سرک می کشد در کنارش باشی .

همیشه این گونه بوده است :

کسی که از دیدنش سیر نشده ای زود از دنیای تو میرود ، وقتی به خودت می آیی که حتی ردی از او در خیابان نیست فکر می کردی میتوانی با او به همه باغها سر بزنی ، هنوز روزهای زیادی باید با او به تماشای موجها می رفتی ، هنوز ساعتهای صمیمانه ای باید با او اشک می ریختی

همیشه این گونه بوده است :

وقتی از هر روزی بیشتر به او نیاز داری ، وقتی هنوز پیراهن خوشبختی را کا ملا بر تن نکرده ای ، وقتی هنوز ترانه های عاشقی را تا آخر با او نخوانده ای نا با ورانه او را در کنارت نمی بینی ، فکر می کردی دست در دست او خنده کنان به آن سوی نرده های آسمان خواهی رفت تا دامنت را از بوسه و نور پرکند .

همیشه این گونه بوده است :

او که میرود ، او که برای همیشه می رود آنقدر تنها می شوی که نام روزها را فراموش میکنی ، از عقربه های ساعت میگریزی و هیچ فرشته ای به خوابت نمی آید

راستی اگر هنوز او نرفته ؛ اگر هنوز باد همه شمعهایت را خاموش نکرده ؛ اگر هنوز می توانی برایش یک گل بفرستی و غزلی از حافظ بخوانی پس قدر تک تک نفسهایش را بدان ...

شورعشق تو. ...
به نسیم گفته ام كه عطر گلهای سپید بهاری را كه در تپه های سرخ زندگی می رو ید برای تو به ارمغان بیاورد . به پرستوان مهاجر گفته ام كه صدای من را در گوش تو نجوا كنند و به كبو تران نامه بر نامه های سفید داده ام تا برایت بیاورند تا از این همه مگر ببینی كه شور عشق تو با من چه كرده است.

چگونه بی تو روز ها را سپری كنم و شبهایم را به صبح رسانم كه تو طلوع نور امیدی در قلب من .تو را نمی بینم اما گرمای وجودت را با تمام وجودم احساس می كنم و لحظات من لحظه های با تو بودن است گر چه فاصله ها این موهبت را از من می گیرد اما دریغا كه نیرویی در عالمِ امكان باشد كه بتواند تو را از قلب من خارج كند. من به راهی می روم كه مطمئنم خطا نیست بلكه درست ترین راهها است . گر چه عقلم منع می كند اما وجود منه عاشق كه اكنون تجلی نور عشق در سراچه قلب است جایی برای عقل نمی گذارد .

آه ای منه عاشق ... ای منه عاقل ... بیش از این شما هر دو را در یك وجود نمی خواهم. منه عاقل چگونه تركت كنم كه عمری است در التزام ركابم هستی و در سخت ترین شرایط مرا از صعب العبورترین مسیر ها گذرانده ای . منه عاشق چگونه از سیطره اسارتت رهایی یابم كه اسارتی خوشتر از این سراغ ندارم .

خدای من تو به كمك این بنده ات بشتاب قبل از آنكه به تابعیت دل ، عقل را ذبح كند و یا دست در دست عقل نهد و دل را بكو بد.



برای تو که عاشقانه نگاهم می کنی

در میان من وتو فاصله هاست... گاه می اندیشم...می توانی تو به لبخندی...این فاصله را برداری !
تو توانایی بخشش داری...دستهای تو توانایی آن را دارد...که مرا زندگانی بخشد...
شور عشق و مستی...
وتو چون مصرع شعری زیبا...سطر برجسته ای از زندگی من هستی...
دفتر عمر مرا...با وجود تو شکوهی دیگر...رونقی دیگر هست...می توانی تو به من ... زندگانی بخشی...یا بگیری از من آنچه را می بخشی...

بی تو من چیستم ؟
ابر اندوه...بی تو سرگردان تر از پژواکم
در کوه...گردبادم در دشت...برگ پاییزم
در پنجه باد...بی تو سرگردان تر از
نسیم سحرم..
بی تو ..اشکم...دردم...آهم...
آشیان برده ز یاد...
بی تو خاکستر سردم...خاموش...
نتپد دیگر در سینه من دل با شوق...
نه مرا بر لب...بانگ شادی...
بی تو وحشت هر زمان می دردم....
بی تواحساس من از زندگی
بی بنیاد...کاستن...کاهیدن...کاهش جانم...
کم کم چه کسی خواهد دید ...مردنم را بی تو... بی تو مردم...مردم...
چه کسی باور کرد...جنگل جان مرا...آتش عشق تو خاکستر کرد ؟



تقدیم به عزیزترینم....


همیشه دوستت خواهم داشت.....

قصه تمومه عشق من! فاصله رو صدا بزن
اینجوری خیلی بهتره ‚ هم واسه تو هم واسه من
قصه تمومه ‚ عشق من ! باید من رو جا بذاری
باید صدام رو تو شب ترانه تنها بذاری
بدون تو سایه ی من تنها نشونی منه
بغض ترانه ساز من كنار تو نمی شكنه
دل سپردن رمز قفل این حصار تو به تو نیست
با تو بودن بهترینه ! اما ختم جستجو نیست
اونور دیوار شب باش ! تا من از تو ما بسازم
انعكاس این ترانه ‚ آخرین آواز قو نیست
باید بری تا بتونم این شب رو نقاشی كنم
طعم گس نیش ای این عقرب رو نقاشی كنم
باید بری !دوس ندارم شب به تو چپ نگاه كنه
دوس ندارم دستای شب ‚ صورتت رو سیاه كنه
نه من من ‚ نه من تو ‚ تو این شبا ما نمیشه
عشق عظیم ما دوتا ‚ زیر یه سقف جا نمیشه
دل سپردن رمز قفل این حصار تو به تو نیست
با تو بودن بهترینه ! اما ختم جستجو نیست
اونور دیوار شب باش ! تا من از تو ما بسازم
انعكاس این ترانه ‚ آخرین آواز قو نیست

مرا صد بار اگر از خود براني دوستت دارم
به زندان جفايت گر کشاني دوستت دارم

نمي دونم چطور بگم همه وجود من توئي

حتي تو خواب تو بيداري تو لحظه لحظه هام توئي

کاشکي ميشد فقط يه بار تو رو تو آغوش بگيرم

بهت بگم دوستت دارم تا اون روزي که بميرم

فقط بدون دوست ندارم تو اون چشات غم ببينم

اون روز اگه بياد منم تو قلبم ماتم ميگيرم

نمي دونم چي بنويسم تا وصف خوبيهات باشه

خيلي کمه واژه اي که لايق وصف تو باشه

بيشتر از اين نمينويسم ولي از اون ته دلم

داد ميزنم باز هم ميگم فداي تو دوستت دارم

عشق یعنی مستی دیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده ها با چشم تر
عشق یعنی سر به دار اویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی در جهان رسوا شدن
عشق یعنی مست و بی پروا شدن
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن

اي عشق به جز تو همدمي دارم؟ نه

يا جز غم تو , دگر غمي دارم؟ نه

با اين همه زخم هاي كاري كه زدي

غير از مهر تو مرهمي دارم؟ نه

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی

تو را با لحجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ...
و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی
دلم حیران و سرگردان چشمانیست رویایی
و من تنها برای دیدن زیبایی آن چه تو در سر داشتی
از تنهایی و حسرت رها کردم ...
و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی
نمی دانم کجا تا کی برای چه
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارد
و بعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت و
بعد از رفتنت ...
و بعد از این همه طوفان و وهم و پرسش و تردید
کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت
تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو
در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم
و من در حالتی مابین اشک و حسرت و تردید
و من در اوج پاییزی ترین ویرانه ی یک دل
میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر
نمی دانم چرا ...
شاید به رسم و عادت پروانگی
من باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ...

در این گرما... در این هوای آلوده... در این ازدهام... ساحل امن اندام تو پناه من است... امواج اندامت مرا در خود می کشندو من غرق میشوم در تو و در نگاه تو...

تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیسته ام دوست میدارم
برای عطر گستره ی بیکران و برای عطر نان گرم
برای برفی که آب میشود
برای نخستین گل ها
برای جانوران پاکی که آدمی نمی ماندشان
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
جز تو که مرا منعکس تواند کرد؟
من خود خویشتن را بس اندک میبینم.
بی تو جز گستره ای بیکران نمیبینم
میان گذشته وامروز
از جدار آینه ی خویشتن گذشتن نتوانستم
باید زندگی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می برند
تو را دوست میدارم برای فرزانگیت که ازآن من نیست
تو را برای سلامت.........
به رغم همه آن چیزها که به جز وهمی نیست
دوست میدارم
برای این قلب جاودانی که بازش نمی دارم
تو می پنداری که شکی
حال آنکه جز دلیلی نیستی
تو همان آفتاب بزرگی که در سر من بالا میرود
بدان هنگام که از خویشتن در اطمینانم
تو را به جای همه ی کسانی که دوست نمی دارم دوست میدارم
در بیشه زار زندگی شاید گلی بروید
که تو در بهار بوییدی
پس به نام زندگی هرگز نگو هرگز........
(پل الوار)

عالی بود sunny

دستت درد نکنه

بی تومن زنده نمانم
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
صیدی افتاده به جونم
تو چنان می گذری غافل از اندوه درونم
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ی اشک درخشید ز چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
توندیدی
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چو در خانه ببستم،دگر از پای نشستم
بی تو من در همه ی شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
برنخیزد دگر از مرغک پربسته نوایی
تو همه بود و نبودی
تو همه شعر و سرودی
چه گریزی زپی من که زکویت نگریزم
گر بمیرم زغم دل،بی تو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدایی،نتوانم ،نتوانم
بی تو من زنده نمانم..........