پايان جشن خانه موسيقي بدون اهداي جوايز به برگزيدگان
اعتراض به بي توجهي وزير ارشاد
گروه فرهنگي؛ اختتاميه جشن خانه موسيقي سه شنبه شب با ابراز نارضايتي دبير خانه موسيقي از بي توجهي وزير ارشاد و مديران دولتي به اين مراسم برگزار شد.
داريوش پيرنياکان در آغاز اين مراسم از عدم حضور وزير ارشاد و معاونش گله مند بود و اين حرکت را نشانه کم توجهي مديران ارشاد به بزرگان موسيقي دانست. پيرنياکان همچنين در ادامه درباره اينکه آثار رسيده به دبيرخانه داوري نشده، گفت؛ 44 اثر به دبيرخانه رسيد که با توجه به محدوديت آثار رسيده و تعداد انگشت شمار آثار در برخي از بخش ها امکان پوشش همه جانبه آن و داوري آثار وجود نداشت. لذا تصميم گرفتيم تنديس و لوح افتخار خانه موسيقي را امسال به پيشکسوتاني اهدا کنيم که از هرگونه داوري و توضيح و تفصيلي بي نياز هستند و هريک از آنها يک مرجع موسيقي محسوب مي شوند.
اين تصميم در حالي اتخاذ شده که پيش از اين وعده داده شده بود امسال براي اولين بار به آثار برگزيده منتشر شده طي سال جايزه اهدا خواهد شد و بسياري از حضار به اين بهانه در مراسم حضور داشتند. اين جشن با اهداي جايزه يک عمر فعاليت هنري به هوشنگ استوار آغاز شد. استوار در سالن حضور نداشت و کمال پورتراب به نمايندگي اين جايزه را از دستان امير خاني و محمدرضا شجريان دريافت کرد. در اين مراسم همچنين از فرامرز پايور، جليل شهناز و حسن کسايي تجليل شد در حالي که هيچ کدام از اين استادان در مراسم حضور نداشتند. متاسفانه پايور، شهناز و کسايي هر سه بيمار هستند. در اين مراسم همچنين از هوشنگ کامکار به نمايندگي از گروه کامکارها تجليل شد. در انتهاي بخش اول مراسم محمدرضا شجريان روي سن رفت و دو ساز صراحي و بم ساز را معرفي و دلايل ابداع و ساخت اين دو ساز را تشريح کرد. شجريان از دوران کودکي و ممنوعيت گوش کردن به موسيقي در خانه پدري صحبت کرد. وي درباره آشنايي با موسيقي گفت؛ «به دليل اعتقاد پدرم ما راديو نداشتيم و من نزد دايي خودم که دستي هم به تار داشت مي رفتم و دزدکي صداي تار را مي شنيدم.» شجريان همچنين به آشنايي خود با ساز سنتور در سال 1339 اشاره کرد که به دليل بد صدا بودن ساز سنتور دوست خود، با همان امکانات اوليه سنتوري خوش صداتر ساخته است؛ «از همان زمان به صداي بهتر اين ساز فکر مي کردم چرا که معتقدم سنتور قابليت بم بودن را دارد.» شجريان در ادامه به ساخت 15 سنتور مختلف در همان دوران اشاره کرد و اينکه در 25 سال گذشته مدام به اين مساله فکر مي کرده. در ادامه شجريان درباره «صراحي»هم حرف زد؛ «سال هاي زيادي بود که جاي خالي سازهاي زهي بم خوان را که رنگ صداي آن در رديف سازهاي ايراني باشد در ارکسترها و گروه هاي ايراني حس مي کردم چون با خودم مي گفتم که ساز زهي کمانچه و قيژک که هست؛ ما به سازي نياز داريم که يک کمي رنگ صداي آن با اين دو ساز متفاوت باشد.» پس از پايان صحبت هاي شجريان سينا جهان آبادي قطعه يي با ساز «صراحي» و رامين صفايي نيز قطعاتي را با «بم ساز» براي حاضرين در سالن اجرا کرد. اين مراسم با اجراي گروه حرکات آئيني تربت جام آغاز شد و در بخش دوم با دونوازي تار و تنبک داريوش طلايي و آرش فرهنگ فر به پايان رسيد
