پرچم ایران

سپاس از آغازگر تاپیک
نخست بد نیست که واژه نادرست پرچم را از زبانمان بزداییم، دویم درفش را بشناسیم
و اینکه درفش شیرو خورشید رایج مربوط به دوران قاجار است و شمشیر کج آن شیر شمشیر تازیان است ، که شیر دردست دارد من به شخصه با درفش شیر و خورشید قاجاری که در زیر خواهم آورد مخالفم ، این نماد شیر و خورشید جعلی است



اما این شیر و خورشید درفش ایرانی است و بسیار با قدمت و با ارج است دقت کنید نکته در همین تفاوتهاست.




این درفش را منسوب به دوران ساسانی دانسته اد ، من این درفش را نشان ایران میدانم و درفش کاویان !
باقی همگی فریبند و دروغ

درفش کاویانی

نخستین اشاره در تاریخ اساطیر ایران به وجود پرچم، به قیام کاوه آهنگر علیه ظلم و ستم آژی‌دهاک (ضحاک)
برمی‌گردد. در آن هنگام، کاوه برای آن که مردم را علیه ضحاک بشوراند،
پیش‌بند چرمی خود را بر سر چوبی کرد و آن را بالا گرفت تا مردم گرد او جمع
شوند. سپس کاخ فرمانروای خونخوار را در هم کوبید و فریدون را بر تخت شاهی
نشانید. فریدون
نیز پس از آنکه فرمان داد تا پاره چرم پیش‌بند کاوه را با دیباهای زرد و
سرخ و بنفش آراستند و در و گوهر به آن افزودند، آن را درفش شاهی خواند و
بدین سان درفش کاویانی
پدید آمد. نخستین رنگ‌های پرچم ایران زرد و سرخ و بنفش بود، بدون آنکه
نشانه‌ای ویژه بر روی آن وجود داشته باشد. درفش کاویان صرفاً افسانه نبوده
و به استناد تاریخ تا پیش از حمله تازیان به ایران، به ویژه در زمان ساسانیان و هخامنشیان، پرچم ملی و نظامی ایران را درفش کاویان می‌گفتند؛
محمدبن جریر طبری
در کتاب تاریخ خود به نام الامم و الملوک می‌نویسد: درفش کاویان از پوست
پلنگ درست شده، به درازای دوازده ارش که اگر هر ارش را که فاصله بین نوک
انگشتان دست تا بندگاه آرنج است، ۶۰ سانتی متر به حساب آوریم، تقریباً پنج
متر عرض و هفت متر طول می‌شود. ابوالحسن مسعودی نیز در مروج اهب به همین
موضوع اشاره می‌کند.
به روایت بیشتر کتاب‌های تاریخی، درفش کاویان زمان ساسانیان از پوست شیر
یا پلنگ ساخته شده بود، بدون آنکه نقش جانوری بر روی آن باشد. هر پادشاهی
که به قدرت می‌رسید، تعدادی جواهر بر آن می‌افزود. به هنگام حمله اعراب به
ایران، در جنگی که در اطراف شهر نهاوند درگرفت، درفش کاویان به دست آنان
افتاد و چون آن را همراه با فرش مشهور «بهارستان» نزد عمر بن خطاب، خلیفه
مسلمانان، بردند، وی از بسیاری گوهرها، درها و جواهراتی که به درفش آویخته
شده بود، دچار شگفتی شد و به نوشته فضل الله حسینی قزوینی در کتاب المعجم:
«… سپس بفرمود تا آن گوهرها را برداشتند و آن پوست را سوزانیدند.

پرچم ایران پس از تازش تازیان



پس از تازش تازیان به ایران، ایرانیان تا ۲۰۰ سال هیچ درفش یا پرچمی نداشتند و تنها دو نفر از قهرمانان ملی ایران زمین، یعنی ابومسلم خراسانی و بابک خرمدین،
دارای پرچم بودند. ابومسلم پرچمی یک سره سیاه رنگ داشت و بابک سرخ‌ رنگ،
به همین روی بود که طرفداران این دو را سیاه‌جامگان و سرخ‌جامگان
می‌خواندند. از آنجایی که علمای اسلام تصویرپردازی و نگارگری را حرام
می‌دانستند تا سال‌های مدید هیچ نقش و نگاری از جانداران بر روی درفش‌ها
تصویر نمی‌شد.

نخستین تصویر بر روی پرچم ایران
در سال ۳۵۵ خورشیدی (۹۷۶ میلادی) که غزنویان، با شکست دادن سامانیان، زمام
امور را در دست گرفتند، سلطان محمود غزنوی برای نخستین بار دستور داد نقش
یک ماه را بر روی پرچم خود که رنگ زمینه آن یک‌سره سیاه بود، زردوزی کنند.
سپس در سال ۴۱۰ خورشیدی (۱۰۳۱ میلادی) سلطان مسعود غزنوی به انگیزه
دلبستگی به شکار شیر دستور داد نقش و نگار یک شیر جایگزین ماه شود و از آن
پس هیچگاه تصویر شیر از روی پرچم ملی ایران برداشته نشد؛ تا انقلاب اسلامی
در سال (۱۹۷۹ میلادی).

لفظ واژه پرچم از قرن پنجم و ششم هجری وارد ایران شده است که در نوشته های پیش از این قرن نامی از پرچم نمیبینیم ، در شاهنامه و داستان ویس و رامین گرشاسبنامه اسدی طوسی و در تاریخ بلعمی "پرچم"دیده نشده است.و
این نکته را هم در نظر داشته باشید چنانچه پرچم در قرن چهارم وارد زبان
فارسی شده بود به معنی "علم" بود بیشک در شاهنامه بکار برده میشد.و در نثر
و نظم نوشته ها پرچم به چم " ریشه ، منگله ، گیسو ، طره ، کاکل گرفته شده است.در فرهنگ جهانگیری که در سال 1017 هجری نوشته شده گوید:
"پرچم دو معنی دارد اول دم نوعی از گاوان
کوهی که در کوههاییکه مابین ممالک خطا و هندوستان واقع است بهم رسد و آنرا
بر سر چوب و علم و گردن اسب بندند و دوم کاکل را نیز خوانند"
و ترکان در هر جا که دسترسی به موی غژغاو(گاو تبتی)
نداشتند بجای آن از موی دم اسب ، توغ خود را ساختند . توغ یا توق مانند
پرچم ریشه و طره بوده که بر سر علم و نیزه و کلاه خود میبستند و این
نمودار پایه و یا درجه آنان بود.
در زبان عربی پرچم را با بیرق یکی دانسته اند.
اما درفش را چنانکه خواهیم دید در شاهنامه فردوسی در داستان رفت فریدون به جنگ با ضحاک است که :

فریدون کمر بست و اندر کشید
نکرد آن سخن را بدیشان پدید
براند و بدش کاوه پیش سیاه
برافراز راند او از آن جایگاه
برافراشته کاویانی درفش
همایون همان خسروانی درفش

چنانکه از مغز این بیت نشان داده شده است ، درفش به معنای نشانه ای که بر علیه ظلم(ضحاک)ساخته شده است چرا که در مصرع آخر میگوید:

همایون همان خسروانی درفش
البته درفش در رساله جهانگشای جوینی میاید:
درفش را نیزه ای است که بر سر آن چرمی بیاویخته و آنرا جز از برای ظالمان حجتی نیست

اینجا هم همان منظور شاهنامه و مصرع یاد شده است (درفش کاویانی=درفش خسروانی)،
و این بود که فرق درفش و پرچم را که تا به اکنون کم و حتی اشاره ای هم
نشده بود را گفتم .تلاشم این بود که ساده و مستند باز گو کنم امیدوارم
مورد پسند دوستان قرار گرفته باشد.