در روز ۶ دی ۱۳۱۳ خورشیدی دولت ایران طی بیانیه یی رسمی از کشورهای دیگر خواست در نامه های رسمی خود از واژه‌های پرشیا، پرس و پرسه به جای واژه ایران استفاده نکنند.
تا آغاز سده بیستم میلادی ، مردم جهان کشور ما را بیشتر با نام های پارس یا پرشین می‌شناختند با نگرش درست جمعی از روشنفکران فرهیخته همانند سعید نفیسی و محمدعلی فروغی با حمایت مستقیم رضاشاه گردهم آمدند و در جهت پیراستن نامهای نادرست گام هایی برداشتند که از آن جمله بود بازگشت به نام تاریخی ایران .
سعید نفیسی از مشاوران نزدیک رضاشاه به وی پیشنهاد کرد نام کشور رسما به «ایران» بازگردد . این پیشنهاد در شش دیماه ۱۳۱۳ خورشیدی به تصویب شد .
حکیم دوم تاریخ ایران ، فردوسی توسی 1000 سال پیش در سرود جاودانه اش چنین گفته بود :
چو ایران نباشد ، تن ِ من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
و چهارمین حکیم تاریخ ایران "حکیم ارد بزرگ" ، بزرگترین فیلسوف حال حاضر نیز می گوید :
هیچ نامی همانند "ایران" ، برازنده سرزمین ما نیست .
