قبل از اینکه بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی
- کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن؛
- از خیابانها ، کوهها و دشت هایی گذر کن که من کردم؛
- اشکهایی را بریز که من ریختم؛
- دردها و خوشی های من را تجربه کن؛
- سالهایی را بگذران که من گذراندم؛
- روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم؛
- دوباره و دوباره برخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن؛
- همانطور که من انجام دادم...
بعد ، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی.
از كساني كه از من متنفرند سپاس ، آن ها مرا قويتر مي كنند؛
از كساني كه مرا دوست دارند ممنونم ، آنان قلب مرا بزرگتر مي كنند؛
از كساني كه مرا ترك مي كنند متشكرم ، آنان به من مي آموزند هيچ چيز تا ابد ماندني نيست؛
و از كساني كه با من مي مانند سپاسگزارم ، آنان به من معناي دوست را نشان مي دهند.
شهید والامقام دکتر چمران : ( جانا سخن از زبان ما می گویی )
خدایا :
آنان که به من بد کردند مرا هوشیار کردند؛
آنان که به من انتقاد کردند به من راه و رسم زندگی آموختند؛
آنان که به من خوبی کردند به من مهر و وفا آموختند؛
آنان که به من بی اعتنایی کردند به من صبر و تحمل آموختند؛
پس خدایا :
به همه اینان که باعث تعالی دنیا و آخرت من شدند ، خیر و نیکی برسان.
