ابیات به یاد ماندنی

با زمانی دیگر انداز ای که پندم می دهی
کاین زمان گوشم به چنگ است و دل در جنگ نیست!

هرکس بد ما به خلق گوید ما چهره نمی خراشیم
ما خوبی او به خلق گوییم تا هردو دروغ گفته باشیم!!!!

دانی چه کنی؟ مرا به من وا بگذار
وین دست عنایت از سر من بردار!

فردا که وزید بر من و تو باد مهرگان
آنگه شود پدید که نامرد و مرد کیست

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
به زان که طفیل خوان ناکس بودن