شعر های عاشقانه

تو را دوست می دارم٬نمی دانم چرا٬

شاید این طبیعت ساده و بی آلایش من٬

حد و مرزی برای دوست داشتن نمی شناسد.

ولی سخت در این مکتوب فرو نشسته ام

چه کسی مرا دوست می دارد؟

ای فرشته نازل شده بر چشمانم٬

ای شقایق زندگی ام٬

ای تنها ستاره آسمان قلبم٬

ای زیباترین زیباییهای محبت٬

ای بهانه شبهایم٬

ای تنها نیاز زنده بودنم٬

ای آغاز روز بودنم٬

ای نیمه ژنهان من٬

و تو ای معشوقه من٬

تو را با تمام وجود٬

دوست دارم و

می پرستم.

رهایم کنید....
میخواهم عشق بورزم به من عشق بورزند

میخواهم دوست بدارم و دوست داشته شوم

میخواهم لمس کنم دستانی را که برایشان بیقرارم

میخواهم در اغوش بکشم کسی را که برای بوئیدن عطرش دلتنگم

میخواهم ببوسم لبانی را که تنها ... میتواند ارامم کند

برای ان کسی که تنها امید زندگیم است

میخواهم خیره شوم به چشمانی که مرا به ارامش میخوانند......

پمیخواهم نفس بکشم با کسی که نفسم است

نمیخواهم با شما نفس بکشم

نمیخواهم عمرم را با شما سپری کنم

میخواهم اشک بریزم

های های گریه کنم

ضجه بزنم

مثل دیوانه ها سرم را به دیوار بکوبم

به صورتم چنگ بیاندازم

میخواهم فریاد بزنم واسمش را در میان همه به زبان بیاورم

میخواهم اهی بکشم به سنگینی تاریخ

مخواهم با اه هایم جگرتان را سوزانم

میخواهم اهم دامان همه تان را بگیرد

میخواهم نفرینتان کنم

با شمام...............

با شما که به بی ستاره بودن اسمانم خندیدید

شما که نگذاشتید اه بکشم

شما که بدجور متنفرم کرده اید از خودتان

شما که زندگی را برایم جهنم کرده اید

شما که دلتنگی هایم را به تمسخر میگیرید

شما که ابریزش بینی سوزش چشم سیاهی رفتن چشم به زور قورت دادن دهانم

را به حساب سرماخوردگی میگذارید

شما که به خونتان تشنه ام

وحتی از دیدن لحظه شما

در فرارم

با شمام...................

رهایم کنید...................

افسوس که این روزها دیگر توان گریه کردن هم در من نیست

یار همیشگی و دوست لحظات دلتنگیم دیگر مرا دوست ندارد

اشک هایم نشان دلتنگی و افسوس هایم بود

چشم هایم روزگاریست خشک شده اند و انگار دل همیشه

غمگین هم به ان یاری نداد

گریه هایم را دوست داشتم !

افسوس ، افسوس و .....

اگر بـاران
نبارد باغبان دلگیر خواهد شد

و فرصت
های فروردین نصیب تیر خواهد شد

اگر بـاران نبارد برکه ی احساس می خشکد

و هم نیلوفر مرداب غافلگیر خواهد شد

اگر بـاران نبارد کفتر سهراب میمیرد

و کفتر باز آیا راغب شبگیر خواهد شد

اگر بـاران نبارد " باز بـاران با ترانه -

با گهر های فراوان " از چه رو تحریر خواهد شد

اگر بـاران نبارد شاخه ی نرگس نمی داند

که گلدان وامدار پنجره تعبیر خواهد شد

اگر بــاران نبارد واژه بـاران چه خواهد شد

و آیا رنگ شعری باز سبز سیر خواهد شد

اگر بـاران نبارد تکنواز رود می داند

که در این باره با سیلاب ها در گیر خواهد شد

اگر بـاران نبارد کوزه ی خالی سر چشمه

وبال گردن تفتیده گان تفسیر خواهد شد

اگر بـاران نبارد در شب شعر شقایق ها

قصیده با غرور چشم ها در گیر خواهد شد...

من یک چهار دیواری دارم و کاغذ و قلمی.

قلمی که گاه و بی گاه جور
مرا می کشد

و حرف های نا گفته ام را بر کاغذ می نویسد.

در آن
لحظه، قلمم مثل زبانم الکن نیست،

من من نمی کند، کم نمی آورد و ...
می نویسد

شیوا، بی غلط و بدون بروز هر گونه احساسی.

وقتی می
نویسم گونه هایم سرخ نمی شوند،

اشک هایم فرو نمی ریزند،عصبانی نمی
شوم،صدایم هم نمی لرزد...

و کاغذ چه صبور، نوشته هایم را گوش می
دهد!

واکنشی از خشم در او نیست، نگاه عاقل اندر سفیه نمی اندازد،

مرا
به خاموشی وا نمی دارد، تنهایم نیز نمی گذارد...

در آخر، من آرام و
سبکبال به کاغذ می گویم:

"همه این ها را گفتم که بگویم گفتن بلد
نیستم، اما نوشتنم بد نیست..."

آن گاه کاغذ را به آب می سپارم

و
آب می داند آن را به چه کسی برساند...

و من دوباره به چهار دیواری
ام باز می گردم

در پی قلم و "کاغذ صبوری" دیگر...

من یک چهار
دیواری دارم...

راه
ها بسته شده
جاده ها دیگر سرانجامی ندارد
خنده ها هم آخرش
رو به
تلخی می زند
قلب من اینجا دگر جایی ندارد
نارفيق ازپشت خنجر می زند
قلب
من را می درد
عاشقی ام نقطه ی آغاز وپایانی ندارد
چشم هایم ازچرانی
خسته شد
دستهایم سرد شد
دوستانم رفته اند
باد دیگر حرف پایانی
ندارد
قلب من می سوزد
خنجر آن نارفيق
کارش ساخت
آدمی مغرور
وجدانی ندارد
عشق من نیز مرده است
عشق دیگر مرد بارانی ندارد
جاده
ها هم بسته است
زندگی بی عشق سرانجامی ندارد

خدایا توبه می کنم

از اینکه حسد کردم

از اینکه زیبائی قلم را برخ دیگران
کشیدم

از اینکه مرگ را فراموش کردم

از اینکه منتظر ماندم تا دیگری ابتدا به
من سلام کند

از اینکه ایمانم به بنده ات ، بیشتر از
ایمان به تو بود

از اینکه حق والدینم را ادا نکردم

از اینکه در جای که لازم بود امر به
معروف ونهی از منکر نکردم

از اینکه واجبی را به خاطر مستحبی رها
کردم

از اینکه تعهد هائی که با خدای خویش
بستم ، بشکستم

از اینکه ایثار نکردم

از اینکه درنمازم به چیزی جز به تو فکر
کردم

از اینکه تعهد کردم مواظب اعمالم باشم
ولی نشدم

از اینکه درسختی ها به جای تو به بنده
ات رو آوردم

از اینکه از سر کینه برای کسی ، دعا
یانفرین کردم

از اینکه غیبت کردم واز دیگران بد گفتم
وخود را نیک جلوه دادم

از اینکه کارهایم را برای ریاست طلبی
وشهرت انجام دادم

از اینکه درکارها تنها خود را محور قرار
دادم نه خدا را

از اینکه چشمانم را از نگاههای فساد
انگیز نپوشاندم

از اینکه سنجیده وحساب شده وبا فکر سخن
نگفتم

از اینکه قول دادم ولی خلاف عمل کردم

خدا توبه میکنم ولی باز
هم می دانم که توبه را می شکنم

واقعا فکر می کنید کسی اینهارو می فهمه ؟
هیچ پسری ققلب نداره
شعر های عاشقانه - صفحة 2 877489

فقط به دنبال منافع خودشون هستن فقط همین

» نقل قول های عاشقانه
» عکس عاشقانه
» داستان عاشقانه : تلخ و شیرین
» شعرهای عاشقانه
» زیباترین تصاویر عاشقانه