اصل این میوه به کشور چین برمی‌گردد و مردم آن دیار به این میوه “یانگ تاوو” می‌گفته اند تا آنکه در اوایل قرن بیستم تخم این میوه توسط مسافران نیوزلندی خریداری شد. آنها این میوه را گوس‌بری نامیدند، اما در سال ۱۹۶۱ کیوی به عنوان یک دسر گران‌قیمت وارد منوی رستوران‌های آمریکایی شد و مردم این کشور نام آن را به کیوی تغییر دادند و با این نام، کم کم به تمام دنیا معرفی شد.
با سرد شدن هوا، بسیاری از میوه‌ها و سبزی‌هایی که منبع غنی ویتامین C هستند در دسترس ما قرار می‌گیرند، از انواع مرکبات گرفته تا کلم‌های مختلف و حتی کیوی.
کیوی یکی از منابع غنی ویتامین C است و می‌دانیدکه خوردن مواد غذایی غنی از این ویتامین، ابتلا به سرماخوردگی را کاهش می دهد.
بررسی ها نشان داده‌است که هر عدد کیوی متوسط ،۵۷ میلی‌گرم ویتامین C دارد. به این علت متخصصان تغذیه،این میوه را منبع عالی این ویتامین معرفی می‌کنند.
ویتامین C یکی از آنتی اکسیدان های قوی است.
بررسی‌ها نشان داده است، افرادی که در برنامه غذایی روزانه خود از انواع آنتی اکسیدان‌ها استفاده می‌کنند، کمتر به بیماری‌های قلبی عروقی، سکته قلبی و انواع سرطان‌ها دچار می شوند و دستگاه ایمنی بدنشان هنگام مقابله با استرس، قوی‌تر عمل خواهد کرد.
هر چه کیوی رسیده‌تر باشد،آنتی اکسیدان بیشتری خواهد داشت و مغذی‌تر خواهد بود.
علاوه بر ویتامین C،کیوی منبع مناسب فیبر غذایی نیز است، طوری که در هر یک عدد آن،۲/۵ گرم فیبر وجود دارد.
بررسی‌ها نشان داده‌است، رژیم‌هایی که فیبر غذایی زیادی دارند، نمی‌گذارند سطح کلسترول خون به حد غیرمجاز و بیمارگونه برسد و به این ترتیب خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی و حملات قلبی کم می‌شود.
فیبرها سطح قند خون را نیز در حد طبیعی تنظیم می‌کنند.
همچنین به علت متصل شدن فیبرها به ترکیبات سمی در روده بزرگ و دفع سریع‌تر آنها، احتمال بروز سرطان روده به حداقل می رسد.
دریافت این ماده مغذی همچنین در کاهش علائم بیماری آسم بسیار موثر است.
اما نباید حداقل ۲ تا ۳ ساعت قبل و بعد از مصرف لبنیات و سایر منابع غذایی کلسیم و حتی قرص‌های کلسیم، کیوی خورد، زیرا هم کلسیم جذب نمی‌شود و هم در افراد مستعد، احتمال تشکیل سنگ افزایش می یابد.
