آب درمانی چیست؟

آب درماني(هيدروپاتي) يعني درمان امراض به وسيله آب. از زماني که به ياد مي آيد، هم قبايل بدوي و هم ملل متمدن آب را براي درمان به کار مي گرفتند. حتي حيوانات وحشي و اهلي دريافته اند، زماني که بيمار مي شوند، بايد آب بياشامند.

مصرف صحيح آب نه تنها تندرستي ما را حفظ مي کند، بلکه در صورت از دست رفتن تندرستي يا بروز اختلال در آن از طريق پاکسازي مواد زايد از بدن، آن را باز مي گرداند.

* طبقه بندي آب از نظر درجه حرارت:
1) آب خنك تر از دماي بدن (37 درجه)، اثر برانگيزنده، خنک کننده و محرک دارد.

2) آب گرم تر از بدن، تقويت کننده، نيرو بخش و قدرت آفرين است.

3) آبي که داغ است آرامش به وجود مي آورد و دردها را مرتفع مي سازد، ولي ايجاد خستگي مفرط مي نمايد.

4) آبي که اندکي از درجه حرارت بدن پايين تر است، يعني آب ولرم (27 تا 32 درجه) يا آب نه سرد و نه گرم (32 تا 35 درجه) هميشه سودمند است و براي مصارف عمومي مناسب است.

* چار چوب نظري آب درماني
نظريه اساسي و اصول هيدروپاتي را مي توان به قرار زير تشريح کرد:

ناخالصي هاي بدن، علت تمام بيماري هاست.

درد، آواي طبيعت است که به مغز هشدار مي دهد که پناهگاه عضو، مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است و براي دفع ميهمان ناخوانده ياري مي طلبد.

داروهاي شيميايي زهرآگين در چنين مواردي صرفا بيماري را کنترل مي کنند، ولي نمي توانند علت را مرتفع سازند. اين داروها متعاقبا صدمات شديد تري عارض مي کنند.

طبيعت درمان دهنده بزرگي است. بنابراين تمهيدات ما در گرو همکاري با طبيعت، در پاکسازي زوايد از طريق مصرف داخلي و خارجي آب است که سالم ترين، مطمئن ترين و بي آزارترين پاک کننده است.

بدن انسان سالم بيش از 60 درصد آب دارد که درجه حرارت آن 37 درجه سانتي گراد است. بدن روزانه مقداري آب از طريق پوست، شش ها، کليه ها و روده ها دفع مي کند و براي اينکه در تندرستي باقي بماند، بايد مقداري آب خالص را از راه غذا و آشاميدني به بدن برسانيم.

براي آنکه تندرستي را حفظ کنيم، هميشه بايد غريزه طبيعي را به منزله راهنما قرار دهيم.

علت اوليه تمام بيماري ها، باقي ماندن مواد مرضي در سيستم بدني است. باکتري ها ازاين مواد زايد تغذيه مي کنند. هيچ گونه باکتري در خون خالص اکسيژن دار و در مکاني که اين مواد زايد يافت نمي شوند، نمي تواند رشد کند.

بيماري هاي مزمن در اثر تجمع اين مواد مرضي در بعضي از مناطق بدن که بنا به دلايلي ضعيف تر از بقيه اعضا در دفع مواد زايد است، مانند ريه، کبد يا کليه به وجود مي آيند که اين مواد زايد سبب تضعيف و تخريب عضو گرفتار مي شوند.

تمهيدات ما در علاج بيماري حاد يا مزمن بايد کمک به طبيعت در خروج اين مواد زايد از بدن باشد که عملکرد اعضا را مختل مي کند و اين کار نبايد با سموم يا تزريق مواد بيگانه در سيستم باشد که حالت بيماري را مشکل تر مي سازد، پس آنگاه طبيعت با ناخالصي ها مي ستيزد و موادي که براي بدن لازم نيست از بدن دفع مي کند.

* ما به وسيله ي آب مي توانيم ...
1) هضم غذا را در بدن خود بهبود بخشيم.

2) اجابت مزاج خود را فعال سازيم.

3) جريان ادرار را منظم کنيم.

4) پوست را پاک کنيم و منافذ را براي تعريق باز نگه داريم.

5) تعريق را کم کنيم، وقتي که بيشتر از حد باشد.

6) خواب طبيعي و سالم داشته باشيم.

7) درجه حرارت را به هنگام تب کم کنيم.

8) درجه حرارت را در شرايط لرز زياد کنيم.

9) جريان خون را تسريع نماييم.

10) التهاب و احتقان را در هر جاي بدن کاهش دهيم.

11) از چرکي شدن هر قسمت ملتهب جلوگيري کنيم.

12) در هنگام بيماري تشنگي را مرتفع سازيم.

13) تمام ضايعات از قبيل زخم، بريدگي، سقوط، شکستگي ها، سوختگي ها و ... را ترميم کنيم.

14) درد را به شيوه اي طبيعي، بدون داشتن اثرات ناگوار شايع داروهاي سمي آرام کنيم.

15) به طبيعت در ريشه کن ساختن ناخالصي ها، سموم و ... از بدن کمک برسانيم.

16) آسيب هاي کبد، يرقان، سنگ صفرا، يبوست، قولنج، کهير، چاقي و بيماري هاي تحليل برنده را شفا بخشيم.

17) اختلال در آشاميدن، تپش قلب، روماتيسم، نقرس، ضعف جنسي و ... را بهبود نماييم.

18) بيماري هايي از قبيل گال، کورک و دمل، کيست سرطان، زخم هاي خورنده، خنازير، لوپوس، سل، جذام و ... را التيام دهيم.

19) از افراد ضعيف و خسته مراقبت کنيم و آنها را با طراوت و سرپا نگه داريم.

* موارد احتياط

آب هاي خنک تر را براي مدت زمان كوتاه تري بايد به کار برد.
وقتي که بدن خشک مي شود، نبايد آب سرد را به مصرف داخلي رساند.
در کم خوني ها، درجه حرارت پايين، سيانوز و در خلال عادات ماهانه در افراد حساس، آب درماني توصيه نمي شود.
آب گرم را نبايد در افراد ناتوان که احساس کوفتگي مي کنند، يا مستعد غش و ضعف هستند، يا آنهايي که مستعد گرمازدگي مي باشند و يا در سکته به مصارف داخلي و خارجي بدن رساند.
آب ولرم، نه سرد و نه گرم، در درمان اغلب بيماري ها موثر است، به شرط آنکه توسط پزشکي مجرب در زمينه ي آب درماني تجويز شده باشد.
آب داراي مواد معدني اوليه و ناخالصي يا آغشته به راديوم و ... را نبايد براي مصارف آشاميدني به کار برد.